Ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες από τα καμώματα Σοφών τρελών περιμένει τους φίλους των λαϊκών παραμυθιών να αναζητήσουν βαθύτερα μηνύματα εκεί που η τρέλα κρύβει τη σοφία, η επικοινωνιακή αταξία επιδιώκει νέα ισορροπία, οι ρηχές κοινωνικές συμβάσεις φωνάζουν για υπονομεύσεις, το σώφρον κρύβει παραλογισμούς, οι επιφανειακοί ορθολογισμοί επιζητούν ανατροπές, αυτό που ακολουθούν οι πολλοί δεν είναι πάντα λογικό...
Ο Λέοπολντ Φον Ζάχερ-Μαζόχ όπως άλλωστε και ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ πρόσθεσε στο λεξιλόγιό μας μια νέα λέξη: μαζοχισμός ή υποταγή μέσω της απόλαυσης του πόνου. "Η Αφροδίτη με τη γούνα" θεωρείται το κατ' εξοχήν λογοτεχνικό του έργο και φαντάζει τόσο αληθινό όσο και επιβλητικά απλό γιατί ο συγγραφέας του ταυτίζεται απόλυτα με τον Σεβερίν, τον άντρα που ερωτεύθηκε «θανάσιμα» τη Βάντα φον Ντουνάγεφ, και την ικέτευσε να τον κάνει σκλάβο της.
Η Όσνε Σέιερσταντ είναι η μόνη σκανδιναβή δημοσιογράφος που βρισκόταν στην Καμπούλ στη διάρκεια του πολέμου. Όταν η παγκόσμια κοινότητα έχει πια χάσει το ενδιαφέρον της για το Αφγανιστάν, εκείνη παραμένει στην ερειπωμένη από τον πόλεμο πρωτεύουσα, που επιστρέφει σε μια καθημερινότητα γεμάτη σκόνη και αβεβαιότητα, με την ελπίδα να δει έναν καινούργιο κόσμο να γεννιέται. Φιλοξενείται στο διαμέρισμα του Σουλτάν Χαν, στο κέντρο της Καμπούλ, και μοιράζεται τα τρία δωμάτια με τη δεκαμελή οικογένειά του.
Κάποια μέρα του Σεπτεμβρίου, ένας συλλέκτης εντόμων εξαφανίζεται χωρίς ν' αφήσει ίχνη και εφτά χρόνια αργότερα κηρύσσεται επισήμως νεκρός. Ψάχνοντας ένα σπάνιο έντομο είχε καταλήξει σ' ένα αλλόκοτο μικρό παραθαλάσσιο χωριό χαμένο στους αμμόλοφους. Στο βάθος μιας τρύπας, απ' όπου δεν υπάρχει διαφυγή, απομονωμένος με μια νεαρή γυναίκα, άρχισε γι' αυτόν ένας παράξενος εφιάλτης...
H Μαρία Πούντερ, Γερμανοεβραία από την Τσεχία, και ο Ραΐφ, Τούρκος μουσουλμάνος, συναντιούνται στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου και ζουν έναν μοναδικό έρωτα με απρόσμενη κατάληξη.
Ο Κιμ έλεγε στα μεγαλύτερα παιδιά ιστορίες για το μέγεθος και την ομορφιά της Λαχόρης, για το ταξίδι με το τρένο και άλλα παρόμοια πράγματα της πόλης, ενώ οι άντρες μιλούσαν νωχελικά καθώς τα ζώα αναμασούσαν το χορτάρι τους.
Η γιατρός Άλεξ Τέηλορ ξυπνάει επάνω στο χειρουργικό κρεβάτι. Είναι δεμένη. Δίπλα της βρίσκεται ένας άγνωστος. Το πρόσωπό του είναι καλυμμένο.
Ήρεμα και μεθοδικά, της εξηγεί πώς σκοπεύει να της επιτεθεί. Πριν προλάβει να φωνάξει, την κοιμίζει.
Όταν ανοίγει και πάλι τα μάτια της, βρίσκεται σ’ ένα φορείο στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, ασφαλής ανάμεσα σε φίλους και συναδέλφους.
Ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενα της Φρίντα Κάλο υπήρχε ένα μικρό μαύρο σημειωματάριο που εκείνη ονόμαζε "Το βιβλίο της Γέρμπα Σάντα", με την συλλογή της από συνταγές μαγειρικής αφιερωμένες στον Άγιο Θάνατο. Επρόκειτο να εκτεθεί για πρώτη φορά στο Παλάτι των Καλών Τεχνών, με αφορμή την επέτειο της γέννησής της. Την ημέρα που η έκθεση άνοιξε τις πύλες της στο κοινό το σημειωματάριο εξαφανίστηκε...
Κολόνα του Θανάτου. Έτσι αποκαλεί ο Κάρλο Βερντόνε, που ενσαρκώνει τον ήρωα της ταινίας "Un sacco bello", τα μακρινά περίχωρα της Ρώμης. Σήμερα, στην πολύμορφη αργκό της πρωτεύουσας, σημαίνει έναν απόμακρο τόπο, ένα σύνορο όχι μόνο πολεοδομικό και κοινωνικό, αλλά και πολιτισμικό.
"Είμαι ένας πολίτης των ξενοδοχείων. Ένας πατριώτης των ξενοδοχείων".
"Το ξενοδοχείο, που αγαπώ σαν πατρίδα μου, βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, και τα βαριά χρυσά γράμματα-αντίκες, με τα οποία είναι γραμμένο το μπανάλ όνομά του (λάμποντας πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που ανηφορίζουν μαλακά) είναι στα μάτια μου μεταλλικές σημαίες, υψωμένα μικρά λάβαρα που χαιρετούν αστράφτοντας αντί ν’ ανεμίζουν".