Το 1955 ο δεκατετράχρονος Αφροαμερικανός Έμετ Τιλ ταξιδεύει με το τρένο από το Σικάγο στο Μισισίπι. Σφυρίζει με θαυμασμό, βλέποντας ένα λευκό κορίτσι. Τον απάγουν και τον δολοφονούν, αφού προηγουμένως τον βασανίσουν. (Η φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του θα στοιχειώσει τον Γουάιντμαν.) Οι δολοφόνοι του, λευκοί, δικάζονται και αθωώνονται. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ανασύρεται το φάντασμα του πατέρα τού Έμετ, του Λούις Τιλ, που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και καταδικάστηκε σε θάνατο για βιασμό.

Το έργο του Σίνγκερ μοιάζει με μια κολοσσιαία ελεγεία για τη χαμένη Yiddishland της Ανατολικής Ευρώπης, για τον χαμένο κόσμο του στετλ, και ταυτόχρονα νιώθουμε πως ο κόσμος αυτός είναι ζωντανός και μας αφορά. Διαβάζουμε σε αυτόν τις δικές μας απώλειες, τους δικούς μας ξεριζωμούς, τους δικούς μας διχασμούς, τους δικούς μας έρωτες, τα δικά μας πάθη, φόβους και ελπίδες. Ας μη γελιόμαστε: Αυτό που κάνει τον κόσμο τούτο των νεκρών να ζει αναστημένος μέσα στις σελίδες του Σίνγκερ είναι, το δίχως άλλο, το μαγικό φίλτρο της τέχνης του, η απαράμιλλη αφηγηματική του δεινότητα.

«Ήταν αναπόφευκτο: το άρωμα του πικραμύγδαλου τού θύμιζε πάντα τη μοίρα των αδιέξοδων ερώτων.»

Ασφυκτιώντας μέσα στα στενά όρια του γενέθλιου τόπου, ο Πέτρος εγκαταλείπει το σπίτι του παρασυρμένος από μια ωραία και σπάνια πεταλούδα που λείπει από τη συλλογή του. Πάνω στο πάθος του κυνηγιού χάνει τον δρόμο της επιστροφής και εμπλέκεται σε ένα ταξίδι που του γνωρίζει τον κόσμο, από το οποίο όμως μόνο αλώβητος δεν βγαίνει. Στο τέλος της περιπλάνησής του διαπιστώνει πως ο κόσμος είναι από τη φύση του κακός και πως η επαφή μαζί του φέρνει την καταστροφή.

Ο σερ Πάτρικ Λη Φέρμορ (1915 - 2011), "κυρ Μιχάλης" για τους Μανιάτες φίλους του, θεωρείται ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός συγγραφέας της εποχής μας και μια θρυλική φυσιογνωμία που συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα. Οι περιπλανήσεις του ξεκινούν από την ηλικία των 18 ετών, το 1933, όταν αντί να ακολουθήσει τη στρατιωτική σταδιοδρομία για την οποία τον προόριζαν, πέρασε τη Μάγχη και ξεκίνησε να διασχίσει την Ευρώπη με τα πόδια, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη.

Ο συγγραφέας τέτοιων κλασικών έργων, όπως το «Ubic» και «Ο άνθρωπος στο απόρθητο κάστρο», Φίλιπ Ντικ, ήταν μοναδικός ακόμη και σ' έναν τομέα όπου το ασυνήθιστο είναι συνηθισμένο. «Η ελεύθερη ραδιοφωνία Άλμπεμουθ» είναι το τελευταίο του, το πιο επιθετικό, πιο παρανοϊκό, πιο προφητικό και, σύμφωνα με ορισμένους, το πιο σημαντικό έργο του. 

Όσο ζούσε, ο Φίλιπ Ντικ ήταν γνωστός για τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, συμπεριλαμβανομένων των αναγνωρισμένων αριστουργημάτων του, όπως "Ο άνθρωπος στο απόρθητο κάστρο" και "Ονειρεύονται τα ανδροειδή ηλεκτρικά πρόβατα;", το οποίο έγινε η γνωστή κινηματογραφική ταινία "Blade Runner". Αλλά ο Ντικ ήταν κι ένας δυνατός χρονογράφος της καθημερινής ζωής της Καλιφόρνια του '50, όπως απέδειξε σε διάφορες νουβέλες, που μόλις πρόσφατα ήρθαν στο φως.

Valis (αρκτικόλεξο που σημαίνει Vast Active Living Intelligence System, Αχανές Ενεργό Ζωντανό Σύστημα Νοημοσύνης): Μια διαταραχή στο πεδίο της πραγματικότητας, στο οποίο σχηματίζεται ένας αυτογενής αυτοκαταγραφικός στρόβιλος που τείνει σταδιακά να εντάξει και να ενσωματώσει το περιβάλλον του σε τακτοποιήσεις πληροφοριών. Τα χαρακτηριστικά του είναι ημι-συνείδηση, σκοπός, νοημοσύνη, ανάπτυξη και κρικωτή συνοχή.

Οι συγγραφείς ξέροντας πως ο βασικός σκοπός της τέχνης τους είναι να διασκεδάζουν τους άλλους, φροντίζουν να παραμένουν πρώτης τάξεως ψυχαγωγοί. Μόλο που κοιτούν τον κόσμο κάτω από καινούριο πρίσμα και προβάλλουν νέες απορίες κι ερωτηματικά, εξακολουθούν να γράφουν καλά διηγήματα ή ίσως και καλύτερα από πριν, ακριβώς επειδή τώρα ασχολούνται με βασικά προβλήματα που σχετίζονται άμεσα με την επιβίωση του διαστημόπλοιου που λέγεται Γη.

Η μετεμψύχωση του Τίμοθι Άρτσερ μπορεί να θεωρηθεί η πνευματική διαθήκη του Φίλιπ Ντικ. Παρόλο που περιέχει μυθιστορηματικά στοιχεία δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποκαλυπτικό μήνυμα, μια και κλείνει περισσότερες αυτοβιογραφικές πληροφορίες και προσωπικές εντυπώσεις. Ωμό, γρήγορο, αγχωτικό, βαθιά πνευματικό, είναι στην ουσία ένας διάλογος με τον εαυτό του, τον κόσμο, τη φύση και το σύμπαν.