Η επώδυνη ανασυγκρότηση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης (1945-1946) και η καταγραφή των εμποδίων που συναντούσε η επανένταξη των Εβραίων στη συλλογικότητα της πόλης. Οι διαρκείς προσπάθειες για την επανάκτηση των κατασχεμένων ακινήτων και η απροθυμία του κράτους να έρθει σε αντιπαράθεση με τους μεσεγγυούχους. Η μεταπολεμική λεηλασία του κατεστραμμένου νεκροταφείου της Κοινότητας και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έδρασε η Υπηρεσία Διαχείρισης Ισραηλιτικών Περιουσιών.

"Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες δεν συμβαίνει τίποτα·
και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες"
Β. Ι. Λένιν.

Για τους δυτικούς Συμμάχους η 11η Νοεμβρίου 1918 ήταν πάντα μια σημαντική ημερομηνία, σημάδι του τέλους ενός πολέμου που είχε αφανίσει μια γενιά και της δικαίωσης των τρομερών θυσιών τους με την πλήρη κατάρρευση των κύριων εχθρών, της Γερμανικής, της Αυστρο-Ουγγρικής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως για μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Ευρώπης, ήταν μια μέρα χωρίς σημασία, καθώς η μία χώρα μετά την άλλη καταποντιζόταν σε εφιαλτικές συγκρούσεις.

«Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι για να είσαι Αρμένιος στην Τουρκία έπρεπε να σωπαίνεις, να γίνεσαι αόρατος για να είσαι ανεκτός, έστω κι αν η ανοχή αυτή δεν αποτελούσε εγγύηση.

"Ο ήλιος δεν δύει ποτέ στη βρετανική επικράτεια", υπερηφανεύονταν οι Βρετανοί μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα. Οι κόκκινες περιοχές στον χάρτη, που έβλεπαν στα σχολικά τους εγχειρίδια οι μικροί μαθητές, τους γέμιζαν υπερηφάνεια, αλλά και τους βάρυναν με το "καθήκον του λευκού ανθρώπου", όπως το έθετε ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ στο ποίημά του, "να εκπολιτίσει τον κόσμο". Οι αντιλήψεις αυτές για την αυτοκρατορία, καθώς και η εμπειρία της ίδιας της αυτοκρατορίας, από τη σκοπιά των αποικιοκρατών και των αποικιοκρατούμενων, είναι το θέμα αυτού του βιβλίου.

Στο βιβλίο "Ιστορικός Άτλας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" τα παιδιά θα ενημερωθούν για την ιστορία και την κουλτούρα των αρχαίων Ρωμαίων, για τη θρησκεία, τους πολέμους, τις τέχνες αλλά και τις δολοπλοκίες της εξουσίας, αποκτώντας με τον τρόπο αυτό μια πλήρη εικόνα του ρωμαϊκού πολιτισμού. Τα κείμενα είναι γραμμένα με τρόπο απλό και κατανοητό, ενώ το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και οι ειδικά σχεδιασμένοι χάρτες κάνουν τη μελέτη γόνιμη και ευχάριστη.

Μια ιστορική αποτύπωση της καθημερινότητας στην Αθήνα της κατοχής

Αθήνα. 1941.
Οι πρώτες μέρες της Κατοχής ξεκινούν! Πρωτόγνωρες εικόνες και στιγμιότυπα κάνουν την εμφάνισή τους για τους Αθηναίους. Ο μεγάλος λιμός, η απόλυτη εξαθλίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από τις κατοχικές δυνάμεις, η τρομοκρατία και η στέρηση της ελευθερίας οδήγησαν τους Αθηναίους σε ευρηματικές μεθόδους επιβίωσης.

Τι έτρωγαν οι Έλληνες την περίοδο της Κατοχής;

Πολλά έχουν γραφτεί στην Ελλάδα για τον γαλλικό Μάη του 1968, ελάχιστα όμως για τους άλλους "Μάηδες", στον υπόλοιπο πλανήτη, και κυρίως για τον μεξικάνικο.

Το ξημέρωμα της 30ής Ιουλίου του 1968 μια βολή του στρατού με μπαζούκα (!) ρίχνει την πόρτα ενός σχολείου. Ακολουθούν διαδηλώσεις, απεργίες, συγκρούσεις με τεράστια δυναμική, που τελειώνουν στις 2 Οκτωβρίου με τη σφαγή των συγκεντρωμένων στην Πλατεία Τλατελόλκο από τον στρατό και την αστυνομία.

Η Ιστορία χωρίς το φαντασιακό συνιστά μια αποστειρωμένη Ιστορία, υποστηρίζει στα δοκίμια που έχουν συγκεντρωθεί στο έργο αυτό αναφοράς ο κορυφαίος Γάλλος Ζακ Λε Γκοφ. Εμβαθύνει στην αναζήτηση μιας ανανεωμένης θεώρησης για τη μεσαιωνική ιστορία και μελετά το φαντασιακό και τις συλλογικές αναπαραστάσεις της μεσαιωνικής κοινωνίας κατά το διάστημα από τον 5ο έως τον 16ο αιώνα.

Ο "Χαμένος παράδεισος" είναι μια δυνατή ιστορία καταστροφής, ηρωισμού και επιβίωσης, ειπωμένο με τον ξεχωριστό λόγο που κατέστησε τον Γκάιλς Μίλτον, επιτυχημένο δημοσιογράφο και συγγραφέα. Ξετυλίγεται μέσα από τις αναμνήσεις επιζώντων, πολλοί απ' τους οποίους μιλάνε για πρώτη φορά δημόσια, και τις μαρτυρίες εκείνων που βρέθηκαν στη δίνη μιας από τις μεγαλύτερες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το τουρκικό ιππικό μπήκε στη Σμύρνη, την πιο πλούσια και κοσμοπολίτικη πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.