Η ιστορία ξεκίνησε με μια Εταιρεία, η οποία εμπνεύστηκε και οργάνωσε την επανάσταση. Ήταν μια Εταιρεία ξενιτεμένων, μια συντροφιά εμπόρων και υπαλλήλων, με ταπεινή όμως καταγωγή, και σ’ εκείνα τα χρόνια οι ταπεινοί δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν μια επανάσταση. Την ανέθεσαν, λοιπόν, σ’ αυτούς που μπορούσαν να την ξεκινήσουν, στους ομογενείς αριστοκράτες –τους πρίγκιπες της Ρωσίας, τους πρίγκιπες της Κωνσταντινούπολης, εξόριστους και μη–, στους προύχοντες, στους αρχιερείς. Αρκετοί από αυτούς συμμερίζονταν το όραμα για μια ελεύθερη πατρίδα.

Όταν φέρνουμε στο μυαλό μας την αρχαιολογία, φανταζόμαστε ανθρώπους να σκάβουν για αρχαιοελληνικούς θησαυρούς, να τρυπώνουν μέσα στους τάφους των Αιγύπτιων φαραώ ή να ανακαλύπτουν κρανία Νεάντερταλ. Η αρχαιολογία όμως δεν είναι μόνο αυτά. Είναι μια επιστήμη που δημιουργήθηκε για να ικανοποιήσει την περιέργειά μας σχετικά με το παρελθόν μας. Αναζητά απαντήσεις, πληροφορίες και στοιχεία, όχι μόνο πολύτιμα αντικείμενα. Και καλύπτει ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου είδους – πάνω από τρία εκατομμύρια χρόνια.

"Η ανάγνωση του Κα (Ποιος;) είναι μια εμπειρία, μια ιλιγγιώδης επιδρομή από λαμπρές, αινιγματικές, ερωτικές, προσβλητικές, ωραίες ιστορίες. Παρ' όλα αυτά, δεν πρόκειται για μυθιστόρημα. Το αντικομφορμιστικό έργο του Καλάσο υφαίνει ιδέες και όχι πρόσωπα. Ο ονοματοκρατικός χαρακτήρας του συγγραφέα βρίσκει την κατοικία του στις ιστορίες της Ινδίας και ιδιαίτερα στις αρχέγονες ιστορίες των Αρίων που επιβεβαιώνουν πάντα τη διανοητική εξουσία και αρχή.

Ξεκινώντας από το 1821, γενέθλια πράξη του σύγχρονου ελληνικού κράτους, και φθάνοντας στο 1930, όταν γιορτάζεται η επέτειος των πρώτων εκατό χρόνων ανεξαρτησίας, το βιβλίο αυτό αναλύει τις πολιτισμικές πρακτικές μέσω των οποίων αναπαριστάνεται, σκηνοθετείται, επιτελείται και «καταναλώνεται» το παρελθόν στον δημόσιο χώρο. Πρόκειται για μια κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της μνήμης κατά τον πρώτο κρίσιμο αιώνα του ελληνικού κράτους, όταν διαμορφώνεται ο Κανόνας της ιστορικής μνήμης που ορίζει και στηρίζει την εθνική ταυτότητα.

 Ο ειδικός μελετητής σε θέματα αποκρυφισμού Πίτερ Λεβέντα εντοπίζει και αναλύει τις απαρχές των σχέσεων του ναζιστικού κινήματος με αποκρυφιστικές οργανώσεις, από το θεοσοφικό διαφωτισμό των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι την πρόσφατη αναβίωσή του στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική. Όπως εξηγεί, η Θεοσοφική Εταιρεία που ίδρυσε η Έλενα Μπλαβάτσκυ το 1877 βρίσκεται ουσιαστικά στη βάση όλων των αποκρυφιστικών οργανώσεων που ευνόησαν τη δημιουργία του Τρίτου Ράιχ.

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο που φωτίζει ένα από τα φρικιαστικά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στη Νυρεμβέργη, την έδρα του πρώτου μεταπολεμικού δικαστηρίου, ο Αμερικανός ψυχίατρος Λέον Γκόλντενσον πήρε ένα σημαντικό αριθμό συνεντεύξεων από τους κατηγορούμενους Ναζί εγκληματίες πολέμου. Καρπός της οξυδέρκειας και της εμπειρίας του, οι συνεντεύξεις αυτές αποκαλύπτουν τόσο την αθέατη ιστορία του Γ’ Ράιχ όσο και τον ψυχισμό και τα κίνητρα των ανθρώπων που μετέτρεψαν την ιδεολογία σε παράνοια.

Και μόνο η ετυμολογία της λέξης Μεσόγειος της προσδίδει εκ προοιμίου έναν πολιτικό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα η θάλασσα που χωρίζει την Ευρώπη από την Αφρική, ένα σύνορο που κάποιοι θα επιθυμούσαν να ονομάσουν "φυσικό" ανάμεσα σε διαφορετικούς, ασυμβίβαστους κόσμους, και λίκνο της "λεκάνης της μεσογείου", ενός γεωγραφικού χώρου με πολλές ενδείξεις ομοιογένειας. Αποτελεί επίσης, και κυρίως, τόπο κάθε ανταλλαγών: εμπορικών, πολιτισμικών, ανθρώπινων...

Στο βιβλίο αυτό, τρεις ιστορικοί επιχειρούν να φέρουν στο φως τις χ πολιτικές αντιμετώπισης των επίμαχων και τραυματικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ιστορία του 20ου αιώνα, Η λεπτομερής αυτή έρευνα χαρτογραφεί τη σύνθετη σχέση της ακαδημαϊκής ιστορίας με τη δημόσια ιστορία, την εθνική ιδεολογία και τις πολιτικές ταυτότητας των θυματοποιημένων ομάδων επισημαίνει τις αποκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ της συλλογικής μνήμης των λαών και της επίσημης ιστορίας τους κρίνει τις πολιτικές μνήμης που θεσπίζουν τα κράτη περιγράφει τους συμβολικούς πολέμους που αυτά διεξάγουν στη διεθνή σκηνή είτε για την

Το βιβλίο αυτό περιέχει πληροφορίες, που προέρχονται από έρευνα αρχαίων γραπτών και εικαστικών πηγών, σχετικά με το γάμο και το συζυγικό βίο των Αρχαίων Αθηναίων. Αναπτύσσει στη συνέχεια το αποκλειστικά ελληνικό κοινωνικό φαινόμενο των εταιρών και περιγράφει τη λειτουργία των οίκων των ιεροδούλων και τις αντίστοιχες συνήθειες των Αθηναίων. Αναπτύσσει το φαινόμενο της παιδεραστίας και ακολούθως δείχνει, πάντοτε εποπτικά και ερμηνευτικά, επάνω σε ποιες κοινωνικές βάσεις στήριζαν οι Αθηναίοι τις αντιλήψεις τους για τον έρωτα και τη σεξουαλική ζωή.

Αύριο θα είσαι εσύ ο πρόσφυγας. Χθες ήμουν εγώ ο συνοριοφύλακας. Ο σκοπός των τειχών και των συνόρων είναι συνειδητός: να ανακόψουν την πορεία των άλλων. Όμως ο συμβολισμός τους είναι κυρίως υποσυνείδητος.