Ο "Ίλιγγος" δημοσιεύτηκε σε ογδονταεννέα συνέχειες στην εφημερίδα Απογευματινή το 1961 με την ένδειξη "Κείμενο: Γ. Μαρή. Εικονογράφηση: Φ. Δελλή - Όλα εμφανίζονται ανεξήγητα και μεταφυσικά". Δεν εκδόθηκε πότε σε βιβλίο.
Είναι από τα λίγα έργα του Μαρή στα οποία ο αστυνόμος Μπέκας εμφανίζεται από την αρχή. Ο τίτλος παραπέμπει στην ταινία Vertigo του Χίτσκοκ, 1957 (ελληνικός τίτλος: Ο δεσμώτης του ιλίγγου).
Γκόθαμ Σίτυ σήμερα. Δηλαδή Λος Άντζελες, Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα... Ο πολιτισμός του κεφαλαίου στο σημείο μετά την ακμή του. Στο σημείο πριν την κατάρρευση ή μετάλλαξή του. Στο σημείο όπου η αλαζονεία και η υπεροψία της εξουσίας είναι αναντίστοιχη της κοινωνικής της νομιμοποίησης. Χαρακτηριστικό καταρρέουσας δύναμης. Η Γκόθαμ Σίτυ ωστόσο δεν είναι υπαρκτή.
"Γιατί θέλω κι ένα αύριο επιτέλους. Θέλω μια σιγουριά. Θέλω μια συνέχεια στο χρόνο που να πάρει..."
Το ποδήλατο είναι ένα όχημα διαφορετικό από τα υπόλοιπα γιατί απαιτεί από τον αναβάτη του να έχει παιδική καρδιά, κι ας μην είναι ο ίδιος τόσο παιδί. Σίγουρα ξέρετε πως είναι αυτά!... Η παιδική καρδιά ονειρεύεται, δημιουργεί κόσμους και ζει μέσα τους. Κόσμους με δέντρα που βλέπουν τη φύση να αλλάζει, ρομπότ που αγαπούν την ελευθερία, παιδικές σκέψεις για το ποδήλατο και τα κορίτσια, ένα ταξίδι που δεν ξεχνιέται, μια ληστεία, ένα κομπολόι που χάθηκε...
Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, κόσμος πολύς στριμώχνονταν στο χάνι και τα βλέμματα ήταν στραμμένα, εκτός από την Αλέλια που πάντα τα τράβαγε πάνω της, στο Όκκραλ, ένα ψηλό, σκοτεινό πραματευτή που μόλις το απόγευμα είχε φτάσει στην πόλη. Άντρες και γυναίκες, από την πόλη, τα χωριά αλλά και τα ξένα μέρη τον κοιτούσαν. Διερευνητικά. Ανήσυχα. Με προσμονή. Λοξά. Τα νέα που τους έφερε δεν τους χάιδεψαν τ' αυτιά. Η άφιξη της βασιλοπούλας θα καθυστερούσε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Μικρές, ασήμαντες ανησυχίες. Πού να βγεις; τι να πεις; ποιος θ’ ακούσει; Παλιότερα σ’ αυτούς τους δρόμους παίζαμε κρυφτό. Οι γειτονιές απλώνανε μέσα μας. Χανόμασταν για ώρες. Πρωί προς μεσημέρι. Μεσημέρι προς απόγευμα, απόγευμα προς... Προς τι όλο αυτό το ανύπαρκτο;»
Η ΠΕΙΝΑ
Χορτάσαμε απ' τα φαγιά, τα πιοτά, τα τσιγάρα, τις εκδρομές, τα νυχτογυρίσματα, τα χόμπι, τις κατευναστικές ουσίες και τις καθησυχαστικές θεωρίες. Πεινάμε για δημοκρατία και αίσθημα.
ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ ΝΤΕ ΣΑΝΤ
