Ένας διάσημος, πολυβραβευμένος συγγραφέας, ο Μάρκος, αδυνατεί για αρκετό διάστημα να γράψει. Η απόγνωση τον έχει καταβάλει, ο εκδότης τον πιέζει, οι αναγνώστες περιμένουν το επόμενο αριστούργημά του, η εικόνα της επιτυχίας, που πρέπει με κάθε θυσία να διαφυλαχτεί, κινδυνεύει να καταρρεύσει. Η επίκληση της Μούσας, που σχηματοποιείται στο πρόσωπο της Αλίκης, δεν θα τον διευκολύνει στην ανάκαμψη της δημιουργικής του πορείας. Αντιθέτως, θα τον παρασύρει σε μια οδυνηρή πορεία εσωτερικής αναζήτησης.

Πόσο εύκολο είναι ένας άγνωστος να ξέρει τα πάντα για σένα; Πόσο συχνά κοιτάζουμε αυτά που υπογράφουμε; Πώς μπορεί να αρέσει η Μαντόνα σε έναν βασανιστή; Μια νεαρή κοπέλα και ο απαγωγέας της, που έχει μεγάλη αδυναμία στο σκυλί του καθώς και στα pop άσματα της δεκαετίας του 1980, αποτελούν τους ήρωες μιας απαγωγής που έχει μοναδικό στόχο την ολοκληρωτική παράδοση.

Σε μια κλειστή, συντηρητική κοινωνία, ένας άνδρας και μία γυναίκα ζουν τον έρωτα με τον μοναδικό τρόπο που μπορούν να τον ζήσουν: απόλυτα. Οι ζωές τους παίρνουν διαφορετικό δρόμο, αλλά η επιθυμία τους να ξανασυναντηθούν και να ζήσουν μαζί, όχι μόνο δεν θα σβήσει αλλά θα τους οδηγήσει στον θάνατο. Αν και το έργο αφορά στον έρωτα ενός άντρα και μιας γυναίκας, στη σκηνή συγκρούονται δύο γυναίκες. Δύο γυναίκες, που η μια διεκδικεί τον έρωτα που της στέρησαν και η άλλη την αγάπη του γιου της που τελικά έγινε η θηλιά που τον "έπνιξε".

Οι "Όρνιθες" είναι η εκτενέστερη σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη, από τις πιο πλούσιες σε φανταστικές εμπνεύσεις και υφολογικές αρετές, αλλά και από τις πιο θεαματικές. 

"Στα συν θα πρόσθετα τον διάχυτο σουρεαλισμό που διαπερνά το έργο και το ότι κάνει μπαμ από μακριά πως δεν γράφτηκε στο πόδι. Αποπνέει γνώση βαθιά, μόχθο, ιδρώτα και μεράκι. Η ελληνικότητα, η τόλμη στην επιλογή του θέματος, η αιρετική λοξή ματιά και η παιγνιώδης διάθεση δεν πέφτουν από τον ουρανό σαν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Προϋποθέτουν χρόνια τριβή, να έχει κάποιος στρωμένο τον κώλο του στην καρέκλα, να σκύβει στο τραπέζι για ώρες και μέρες σβήνοντας - γράφοντας και τη δυνατότητα να αναλύει, να συνθέτει και να γεννά κάτι νέο που να στέκει στα πόδια του. Δύσκολο πράγμα.

Τι σημαίνει θυμάμαι και τι σημαίνει ξεχνώ στην εποχή της απόλυτης καταγραφής; Πώς η μνήμη ορίζει την ταυτότητα; Ποια είναι η πολιτική της μνήμης; Τι είναι αληθινό και τι όχι, σε μια ανάμνηση θολή σαν την πραγματικότητα και διαυγή σαν την παραίσθηση; 
"Η Μόνικα Βίτι δεν θυμάται πια. Ούτε καν εμένα και εσένα, να την κοιτούμε σε έναν κόσμο άδειο από ανθρώπους. Κοιτάζοντάς την, σχεδόν σαν να την παρηγορούμε".

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται επίσης ο ποιητικός μονόλογος "Ο Άμλετ στην Κυψέλη".

Κανένα κακό δεν έρχεται ποτέ απ' έξω... 

"Απελευθέρωση: εγκεφαλική κατάσταση κατά την οποία ένα υποκείμενο υπό την επήρεια παράλογων κι αφύσικων ψυχοσωματικών εξαναγκασμών οδηγείται με ηχηρό ή απολύτως σιωπηλό τρόπο στη σταδιακή ή ακαριαία απομάκρυνσή του από ένα άλλο υποκείμενο ή από μία πατρίδα ή από έναν εχθρό." 

Μια γιορτή, μια οικογένεια, ένας ξένος κι ένα τραπέζι. Συγκρούσεις, αποκαλύψεις, φιλοσοφίες, πόθοι, αναμνήσεις, ο έρωτας, το κακό... Στιγμές που οδηγούν σε απώλειες. Η επόμενη ημέρα θα είναι ημέρα απελευθέρωσης;

Όταν προσπαθήσαμε να εντάξουμε τον Χαρτοπόλεμο σε κάποιο θεατρικό είδος, χάριν δελτίων τύπου και προώθησης της παράστασης, βρεθήκαμε σε μία πολύ γλυκιά αμηχανία. Μετά από τρία χρόνια δουλειάς στο κείμενο και τέσσερις μήνες προβών, δεν μας ήταν εύκολο να πούμε ότι το έργο ανήκει στο "τάδε" είδος. Δράμα ή κωμωδία; Οι έννοιες αυτές ούτως ή άλλως στη σύγχρονη θεατρική γραφή συχνότερα συμπλέκονται και συλλειτουργούν, παρά διαχωρίζονται. Αστυνομικό; Σίγουρα όχι μόνο. Οικογενειακό δράμα με στοιχεία θρίλερ; Ίσως, αλλά και πάλι όχι ακριβώς. Δεν υπονοώ ότι το έργο πετυχαίνει να είναι τα πάντα.

Ένας ιατροδικαστής, ο οποίος έχει καταβάλει κόπο να χτίσει την επαγγελματική του πορεία, αναλαμβάνει να καταθέσει πόρισμα σχετικά με τον ξαφνικό θάνατο της φίλης του, διάσημης ογκολόγου και προέδρου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Έλλης Λαδά, λίγες μέρες αφότου εκείνη ανακοινώσει μια σπουδαία ιατρική ανακάλυψη σχετικά με τη θεραπεία του αιώνα. Ωστόσο, βρίσκεται αντιμέτωπος με υψηλόβαθμα πρόσωπα που, λόγω συμφερόντων, ασκούν πίεση, προσπαθώντας να αλλοιώσουν τη γνωμάτευση.

Οι ήρωες σ' αυτό το έργο οπλισμένοι με τα τρομερά όπλα των λέξεων και των σιωπών, κατάφορτοι από τα βδελυρά οράματα της μνήμης και του παρελθόντος τους, περιδεείς και ανοίκειοι, αναδεικνύονται σε πραγματικά είδωλα τραγικών προσώπων καθώς ακινητοποιούνται ή παρελαύνουν στη μέση της ορχήστρας του θεάτρου που ξαναθυμίζει τις ιαχές της ανθρώπινης κωμωδίας.