Μια συρραφή πάνω στον "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου και στην "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" του Ευριπίδη. Το κείμενο ακολουθεί την πορεία των Ελλήνων και του Αγαμέμνονα προς τον πόλεμο στην Τροία, τα αίτια αυτού του πολέμου, τη στάση των Ελλήνων στην Αυλίδα, τη θυσία της Ιφιγένειας από τον Αγαμέμνονα, τον πόλεμο στην Τροία, τη νίκη των Ελλήνων, την αλαζονεία των νικητών και την καταλεηλάτηση της Τροίας, την επιστροφή του Αγαμέμνονα στο Άργος και τέλος τη δολοφονία του από τη γυναίκα του, Κλυταιμνήστρα. 

"Ήθελα να πιάσω το θέμα της μνήμης που διατρέχει αρκετά από τα έργα μου, αυτή τη φορά από την κωμική του πλευρά. Όλοι και όλα έχουν από μία - ακόμα και ο θάνατος, μόνο που δεν το ξέρει και κανείς ποτέ δεν προλαβαίνει να τη δει. 

Έτσι έγραψα το "Καμ μπακ - Η κωμωδία της μνήμης". Προσπάθησα επιμελώς να αποφύγω κάθε ίχνος σοβαρότητας. Για κάτι ψιλά που μου ξέφυγαν, ζητάω συγνώμη..."

(Βασίλης Κατσικονούρης, από το σημείωμα του συγγραφέα στην έκδοση

Αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε? τρώνε από 'μας και μένει και μαγιά...

Περίληψη

Πέντε. Φωνές, σώματα, στόματα. Μιλούν. Πέντε φορές αρχίζουν και πέντε φορές τελειώνουν, και κάθε φορά είναι η πρώτη, και κάθε φορά είναι η τελευταία. Αρχίζουν για να μιλήσουν, και τελειώνουν για να μην ξαναμιλήσουν. Στο ενδιάμεσο μιλούν σαν να τους έχει δοθεί για τελευταία φορά ο λόγος. Η κάθε λέξη λέγεται με τρόπο τελεσίδικο, σαν να δίνεται για να μην ξαναδοθεί στον ομιλούντα· σαν ο ομιλών να γνωρίζει, και γνωρίζει, ότι, με κάθε λέξη που προφέρει, τελειώνει βαθμηδόν η δυνατότητά του να μιλήσει· γι' αυτό και κάθε λέξη λέγεται ως τελειωτική.

Τι είναι ο Ίων; Τραγωδία ή κωμωδία; Και ποιος είναι πρωταγωνιστής; Ο Ίων, ο θεϊκός νόθος, όπως δηλώνει ο τίτλος, ή μήπως η μάνα του, η Κρέουσα; Και ακόμη τι σημαίνει ο υπόγειος διάλογος του έργου με τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή; Και τι σημαίνουν οι απανωτές, προκλητικές σχεδόν, επαναλήψεις μέσα στο έργο; Μήπως διότι μας προτείνει από τον δρόμο του θεάτρου την έξοδο από την επανάληψη του ψυχαναγκασμού και της βίας στις σχέσεις των γενεών και των φύλων κάθε εποχής; [...] (Από την έκδοση)

Δυο γυναίκες, δυο διαφορετικοί αλλά ταυτόχρονα παράλληλοι κόσμοι. Η Ερατώ, στο από κάτω διαμέρισμα, είναι μια παντρεμένη γυναίκα. Η πόρνη, στο από πάνω, έχει κάνει το σπίτι της μαγαζί. Τα βράδια η Ερατώ ακούει τους ήχους να πλημμυρίζουν το σιωπηλό της υπνοδωμάτιο. Ζει με την χαρά των άλλων. Ώσπου μια νύκτα ακούει κάτι, που της αλλάζει την ζωή...

Το δραματικό έργο «Αύριο» της Έφης Τούμπα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την ομάδα "ΘΕ.Α.ΜΑ" σε σκηνοθεσία Βασίλη Οικονόμου, στις 18 Αυγούστου 2012, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Σικυώνια 2012», στο Κιάτο Κορινθίας (Αποθήκες ΑΣΟ).
Αποτελεί την καταγραφή του φόβου και των ανησυχιών που γεννά μια κρίση (κάθε είδους), και πως αυτά μπορούν να αντιμετωπίζονται μέσω της ανθρώπινης ψυχικής δύναμης. Το έργο είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να συμμετέχουν άτομα με κινητική αναπηρία.

Στη βάση του τραγικού μύθου στις "Βάκχες" του Ευριπίδη υπάρχει ένας αγώνας κυριαρχίας μεταξύ δύο ισχυρών ανδρών. Ο Πενθέας και ο Διόνυσος μάχονται σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας. Ο θεός εμπλέκεται σ’ αυτό από διπλή τιμωρητική διάθεση. Θέλει να τιμωρήσει τις κόρες του Κάδμου που συκοφάντησαν τη μάνα του θεού. Θέλει να τιμωρήσει τον εξάδελφό του Πενθέα πού, ως άρχοντας της Θήβας, αντιστέκεται στην εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στη Θήβα.