Εν αρχή ην ο Πόνος
Με ρωτάνε, συχνά: Πώς ήταν η Κατερίνα;
Η Κατερίνα ήταν σαν όλους τους ανθρώπους: Πονούσε, φοβόταν, αγαπούσε, εξοργιζόταν, δινόταν, πλήγωνε και πληγωνόταν. Όμως, όλα σε βαθμό υπερθετικό.
Η ευαισθησία και η σκληρότητα, η οργή και το έλεος, ο εγωισμός και η ανιδιοτέλεια ήταν τα απρόβλεπτα εναλλασσόμενα πρόσωπα της Κατερίνας.
Απρόβλεπτη· αυτό νομίζω πως είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό μπορεί να πει κανείς για 'κείνη.

Ο "'Ικαρος" αποφάσισε να εκδώσει σε ένα τόμο όλο το ποιητικό έργο της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές "Μάης, Ιούνης και Νοέμβρης", "Δυο διαφορετικά ποιήματα", "Κρυφοχώρι", "Τα λόγια έχουν κρόσσια", "Εκεί-πέρα εδώ", τις οποίες η ίδια η ποιήτρια ένωσε με τον τίτλο "Έρως Μελαχρινός" (Ίκαρος 1979), και τις δύο ποιητικές συλλογές "7 x 3" και "Το δίχως άλλο-αντίστροφη αφιέρωση", που πρωτοεκδόθηκαν από το τυπογραφείο "Κείμενα".

Τα ποιήματα που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό έχουν γραφεί ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά από το 1944 ως το 1985. 

"Νύχτωσε":
Κι η αποψινή γιορτή αναβλήθηκε. 
Κι ούτε πού ξέραμε καθόλου 
τι θα πενθούσαν, τι θα γιόρταζαν. 
Μεμιάς ανάψανε τα φώτα κι έσβησαν. 
Απ' το παράθυρο είδαμε τούς μουσικούς· 
πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο 
έχοντας στους ώμους τους 
τεράστια χάλκινα όργανα. 
Μείνε, λοιπόν, εδώ, 
κάπνισε το τσιγάρο σου 
μέσα σ' αυτή τη μεγάλη ησυχία, 
μέσα σ' αυτό το θαύμα-τίποτα. 
Κωφάλαλα τ' αγάλματα. 
Κωφάλαλα και τα ποιήματα. 
Νύχτωσε.

(Από την έκδοση)

Ο πρώτος τόμος των απάντων του Ν. Καρούζου καλύπτει την περίοδο 1961-1978: 

- Ποιήματα
- Η έλαφος των άστρων
- Ο Υπνόσακκος
- Πενθήματα
- Λευκοπλάστης για μικρές και μεγάλες αντινομίες
- Χορταριασμένα χάσματα
- Απόγονος της νύχτας

Αν κάποιος θα’ θελε να διαβάσει την ιστορία του αιώνα, θα την έβρισκε ακέραια στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου: στα ποιήματα που την κατέγραψαν σαν χρονικό. Στα εγερτήρια άσματα, σε ύμνους ηρώων και ελεγείες. Στην

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών: "Έρεβος" (1956), "Ερήμην" (1958), "Επί τα ίχνη" (1963), "Το λίγο του κόσμου" (1971), "Το τελευταίο σώμα μου" (1981), "Χαίρε ποτέ" (1988) και "Η εφηβεία της λήθης" (1994).

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών: "Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν", 1938, "Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής", 1939 (που είχαν περιληφθεί στην έκδοση "Ποιήματα", τ. Α', 1966), και "Μπολιβάρ", 1944, "Η επιστροφή των πουλιών", 1946, "Έλευσις", 1948, "Ο Ατλαντικός", 1954, "Εν ανθηρώ Έλληνι λόγω", 1957 (που είχαν περιληφθεί στην έκδοση "Ποιήματα", τ. Β', 1977).

Ο ποιητής Γιάννης Κοντός αναμφισβήτητα κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσα στους ώριμους ποιητές μας. Με όπλο έναν (καρυωτακικής προέλευσης) αυτοσαρκασμό και χρησιμοποιώντας μια γλώσσα κρυπτική, αιχμηρή, εκ προθέσεως αντιποιητική και εντυπωσιακά παραστατική, έχει διαμορφώσει μια χαρακτηριστική φωνή. Η ιδιοτυπία και η δύναμη αυτής της φωνής εντοπίζεται, όπως ορθά σημειώνει ο καθηγητής Νάσος Βαγενάς, στον τρόπο με τον οποίο συνδυάζει την αμεσότητα του προφορικού λόγου με την ευρηματικότητα - γνώρισμα που λειτουργεί κυρίως στον τρόπο που ο Κοντός "εικονογραφεί" αισθήματα και σκέψεις.

"Καληνύχτα":

Στην αρχή
έτσι και πεις πως ξεκινάς
συνήθως υπάρχουν δυο τρόποι:
νοσταλγία
ή
θάνατος.
Έτσι και ακούσεις την πρώτη καληνύχτα
σαν δεις
το πρώτο άρωμα
το πρώτο περίγραμμα να ξεμακραίνει,
λες θάνατος.
Έτσι και πουν να μείνουν
και τα αρώματα σε νοτίσουν
και στο περίγραμμα αγγίζεις τον εαυτό σου
κι η καληνύχτα λέγεται σε κόκκινα κρεβάτια
κι όχι σε γέρικους δρόμους,
λες νοσταλγία.
Άσπονδες καληνύχτες
να λέμε
μέχρι
να καούν όλα
απ' όσα μας είπαν