Θάλασσες και ουρανοί, καλησπέρα σας.
Είστε συντονισμένοι στο συναπάντημα
του ατέρμονου, δημόσιου καναλιού,
του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του κόσμου.
Θέμα πρωτίστης σημασίας, η αίγλη σας.
Της αύρας σας το αβαντάζ, η διάμεσος των κορυφογραμμών.
Ο προορισμός του πολυσύχναστου ορίζοντα,
θέρετρο καλοκαιρινό μιας αράδας κυμάτων, που εκλείπει,
αίτιο ενός ανέμου αδιόρατου.
[...]

Έξω απ' την πόλη είναι μια μικρή θάλασα από μαύρο μικρό νερό. Σκοτεινή και αλμυρή και αμίλητη σαν θάλασσα. Πικρή και φορητή σαν αγάπη. Και αφόρητη σαν συνάντηση και σαν γλώσσα. Διότι κάθε γλώσσα μοιάζει με μια συνάντηση. Συνάντηση σκοτεινή και υγρή, με κάτι σκοτεινό και υγρό. Και αλμυρό. Που δεν είναι γλώσσα. Και αφόρητο. 

ΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Πάνω σε δίγαμμα, πίσω από κόππα και σαμπί
ανάμεσα σε ξεχασμένα γράμματα
πανάρχαιων επιγραφών
ανακαλύπτω χαραγμένα
τα αρχικά σου.

Σε κάτι συνδηλώσεις άφατες
σε κάτι παύσεις και σιωπές
του ονόματός σου ο αντίλαλος
ακούγεται.

Στις ανεπαίσθητες πτυχές των λέξεων
στο βάθος διπλωμένων νοημάτων
διακρίνεται η μορφή σου.

Τόπος συνάντησής μας μόνιμος
το ίζημα των λέξεων.
Το κάτω κάτω της
γραφής.

Στ’ ανοιχτά παράθυρα
μικρές ιστορίες πλάθω
και μικρές
καθημερινές στιγμές
μαζεύω στο διάβα μου
ψίχουλα
που μ’ αυτά θρέφομαι
χίλιες ανάσες
γίνομαι
χίλιες ψυχές
περαστικές.

Η πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης αρχίζει ουσιαστικά με την απελευθέρωση του 1912. Εκδίδονται δύο λογοτεχνικά ημερολόγια, o "Γόρδιος δεσμός" (1915) και το "Ημερολόγιο Θεσσαλονίκης" (1919). Το 1921 βγαίνει το πρώτο λογοτεχνικό περιοδικό, h "Τέχνη". Ένα χρόνο αργότερα (1922) παρουσιάζονται τα "Μακεδονικά Γράμματα" με διευθυντή τον Ράδο Χατζηνάση. Το 1924 τη διεύθυνση του περιοδικού αναλαμβάνουν ο Γ.Θ. Βαφόπουλος και ο Κώστας Κόκκινος. Το περιοδικό ανανεώνεται και μάλιστα δημοσιεύει δυο ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη, ο οποίος παρουσιάζεται έτσι για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη.

Τα κιάλια αγόρασα
για να βλέπω καλύτερα μακριά
κοντά για να μην βλέπω
που 'χει πέτρες
και μάστιγα
κι αντίληψη.
Μακριά στο σκίνο
με τρυφερά τα πόδια
να λιώνει η μέρα.
Δω πέρα η Ουκρανία να φλέγεται
και τα παιδιά τέρατα που γεννιόνται
ακόμα να μη βλέπω.
Ένα μεγάλο μονοκιάλι 
μετά αγόρασα
και τα λεφτά μου
πεταμένα δεν πήγαν.
[Από την έκδοση]

34 ποιήματα από τη φωνή του άλλου μας εαυτού, του αισθανόμενου ανθρώπου, που υπάρχει μέσα μας, αυτού που βλέπει όλα τα αισθανόμενα όντα στην πραγματική τους διάσταση, ως ζωές μοναδικές, ανεκτίμητες έξω για πάντα από την τραγική δίνη και μόνιμα εντός του σεβασμού μας.

Η συγκεντρωτική έκδοση των Καταλόγων, που έχουν ήδη τυπωθεί και κυκλοφορήσει: Κατάλογοι 1-4 (Άγρα, 1980), Κατάλογοι 5-8: Οι σκηνές τον μαρτυρίου (Άγρα, 1986), Κατάλογοι 9: Οι ορισμοί (Άγρα, 1994), Κατάλογοι 10-12 (Άγρα, 2001), Κατάλογοι 13-14: Πένθη (Ίνδικτος, 2007), είναι αδήριτη συνέπεια μιας απόφασης την οποία, κυοφόρησε, αλλά και εξεβίασε, κατά κάποιον τρόπο, ο χρόνος.
Αυτός, από το 1980 έως και σήμερα, υπήρξε κατηγορηματικά άφιλος για τους Καταλόγους.