Ατέλειωτα κυριακάτικα πρωινά με μια παγερή χειμωνιάτικη λιακάδα·
λίγες παιδιάτικες φωνές σταματημένες στον καρόδρομο
κ' η επαρχία ασβεστωμένη φέγγοντας μες στο κενό, μες στην ασφυχτική
διαφάνεια -
[...]
[Από την έκδοση]

ΜΙΑ ΕΧΘΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

...ένα τσίπουρο ρε αδερφέ
για το καλωσόρισμα.
Ένα τσίπουρο...
Μα ήταν άγουρη η ώρα
και η σκιά της βερικοκιάς κουράστηκε,
το τραγούδι νικημένο
ούτε να κλάψει
ο μεζές αφάγωτος
και το αντίο
αλυχτούσε και σκότωνε αδιακρίτως
όλη νύχτα...
[Από την έκδοση]

Η Κατερίνα Θανοπούλου στη δεύτερη ποιητική της συλλογή "Άπνοια μνήμη" σωματοποιεί τον ατομικό και τον συλλογικό πόνο -υπό τη σκιά του ανακαλούμενου πένθους- όχι στην αφαίρεσή του, αλλά στην παροντική, εις την σώμα με σώμα, απτικότητα του. Με προανάχωμα την ειρωνεία, λεπτή ως δαντέλα που της κρύβει την θέα από έναν κόσμο βαρβαρότητας, δεν την ωθεί ως το δηλητηριώδη σαρκασμό, αλλά την κρατά στο ύψος και στο ύφος ενός τόνου που εκβάλλει στο παράπονο.

ΓΥΜΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ

Έφτασες σ’ ένα καλά ακονισμένο τέλος.

Γνώριμο.

Όσο η άκρη της σύριγγας, το νυστέρι

ή γιατί όχι

η μύτη της αγαπημένης σου ξύλινης μαριονέτας.

Μα οι κορφές

είναι γυμνές σαν την αλήθεια.

Δεν έχουν τίποτα να κατακτήσεις.

Έλα να κυλιστούμε στην πτώση.

Η πρώτη ποιητική απόπειρα του Κ.Μουτίδη.

ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ποιητικό βιβλίο του Ευριπίδη Γαραντούδη περιλαμβάνει 59 ποιήματα κατανεμημένα σε τέσσερις συνθετικές ενότητες: "Το δίγαμμα", "Τετράκωπος (Μετά πηδαλιούχου)", "Του τέλειου άγρα (Ποιήματα φιλολογικού ρεαλισμού)" και "Mater Terra". 

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ II

Ο έρωτάς τους ήταν 
δυο ζεύγη παπουτσιών έξω από το δωμάτιο 
σιωπές σε συμφωνία 

Ο έρωτάς τους ήταν
αχνιστό πιάτο πλάι στο τζάκι
παυσίπονη βραδινή αγκαλιά

Ο έρωτάς τους ήταν
δε ζητώ από σένα

ζω με σένα

Ο έρωτάς τους ήταν
πήγαινε όσο θέλεις στο εκεί
εγώ θα είμαι εδώ

Ο έρωτάς τους ήταν
αλληλογραφία
όχι τηλέφωνο

Ο έρωτάς τους ήταν
δυο δέντρα στεριωμένα καθένα στη ρίζα του
κλαδιά ο ένας μες στον άλλο.

Σαν ένα καραβάνι οι ανάσες μας του κόσμου αέναα περιγράφουν το ταξίδι. Και σαν ανάσες, ανάερα ντύνονται όλα τα χρώματα που συναντούν στην ιερή πορεία τους (...) Δεν γράφω ποίηση. Ούτε ζωγράφος είμαι. Λίγες ανάσες αποκρυσταλλώνω. Μια με το πινέλο και μια με το μολύβι. Γιατί απλώς μ’ αρέσει να μοιράζομαι α υ τ ό που μας ενώνει...

Μια πανέμορφη συλλογή ποιημάτων και έργων ζωγραφικής από την Δήμητρα Νατσκούλη.