Η ανθολογία δεν έχει αξιολογικό αλλά θεματολογικό, υφολογικό και ρυθμολογικό χαρακτήρα. Μακράν πολύ από αισθητισμούς κι αποκλεισμούς, επιχειρήσαμε να αποτυπώσουμε (όσο γίνεται εξπρεσιονιστικά) το πανόραμα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης στα προκλητικά χρόνια της μεταβατικής δεκαετίας 2008-2018.

BRAIN FREEZE

Στο παραμυθοπωλείο
Λέει: Δε θέλω να είμαστε φίλες

Καίω τη γλώσσα μου
Ρουφώντας αμήχανα
Το τσάι του Harry Potter

Θέλω να τη φιλήσει
Να περάσει

Γίνομαι
Σκληρή
Κατεψυγμένη φράουλα

Η έκρηξη ήταν ατελής:
τα μισά θραύσματα,
άστρα και πλανήτες έγιναν∙
τ’ άλλα μισά
παρέμειναν ποιήματα.

Τρυφερή είναι η μνήμη που ξεφυτρώνει στα ερείπια του μυαλού. Μίσχος λεπτότατος που κινδυνεύει διαρκώς μα ξεδιπλώνει φυλλαράκια προς ένα φως που μόνο αυτή γνωρίζει και θρέφεται μυστικά κι όλο θεριεύει ώσπου καλύπτονται τα πάντα από ένα πράσινο τρεμάμενο που λάμπει και χαϊδεύει τον άνεμο κι αυτός το υμνεί με ρυθμικές αναπνοές και πότε πότε ένα τραγούδι σιγανό για δυο φωνές, πες το παράπονο ή κι εμβατήριο πένθιμο για όσα δεν έγιναν ποτέ.

Ο "Καγκελάρης" είναι ένα ποίημα με ρυθμικό σχήμα και αντιφωνία. Με το παράγγελμα ο κορυφαίος διπλώνει τον αρχαϊκό χορό του -αγρότες, βοσκούς, εργάτες, εμιγκρέδες- προς την Ήπειρο και τα ριζά των βράχων. Στο δεύτερο παράγγελμα διπλώνει τον χορό προς το Ντίσελντορφ και τις σαΐτες των εργοστασίων - ώστε να έρθουν οι θηλυκωμένοι στίχοι αντιμέτωποι.

Ο "Καγκελάρης" είναι ο άνθρωπος που επανέρχεται στον ανοιχτό του κύκλo: ξένος μες στο σπίτι του, ξένος σε ξένο τόπο ή αυτός που κάνει τον παράφορο κόσμο κόσμο του.

Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως αξιοπρόσεχτη πρώτη παρουσία στα ελληνικά γράμματα.
Ο νεαρός ποιητής έχει ένα εγγενές χάρισμα γητευτή νοημάτων, μεταφραστή συναισθημάτων, ενορχηστρωτή ιδεών - ο λόγος του είναι ολόφρεσκος και ώριμος.

Λίγα λόγια για την έκδοση

Πρώτη ποιητική συλλογή της Γεωργίας Καλαμποκά  «Τ’ αγίνωτα», δεύτερη ουσιαστικά παρουσία της στα ελληνικά Γράμματα. Έχει προηγηθεί το μυθιστόρημα «Εμένα μου το ‘παν τα πουλιά» και η συμμετοχή της στη συλλογική ποιητική ανθολογία «Γράμματα της ποίησης».

Από την πρώτη ποιητική της σύνθεση γίνονται τα αγίνωτα γινωμένα και σίγουρα αξίζει να τα γευτούμε.

Έχουν γίνει πολλές απόπειρες να ταξινομηθούν οι εκφραστές της ποίησης, και πολλές φορές και η ίδια η ποίηση, όχι όμως με ανθολογίες, αλλά με μελέτες όπως του Μηνά Δημάκη "Οι τελευταίοι της παράδοσης" και τα "Λογοτεχνικά δοκίμια και μελέτες", του Πέτρου Σπανδωνίδη "Η νεώτερη ποίηση στην Ελλάδα" και "Η σύγχρονη ποιητική γενιά του 1930-1960", η σωστή μελέτη του Μιχάλη Μερακλή "Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία 1945-1970" Ι. Ποίηση.