Ο Δυτικός Κανόνας είναι ένα σοφό έργο πολεμικής υπέρ των κεκτημένων του πολιτισμού (των γραπτών μνημείων του) και των δικαιωμάτων του εφήμερου αναγνώστη. Το πράγμα είναι απλό: ζούμε λίγο, και πρέπει κανείς να μην κλέβει απ' τις μέρες μας. Το βιβλίο βρήκε βέβαια απέναντί του την αναμενόμενη αντίδραση ? γιατί κομίζει και η λογοτεχνία τα κέρδη της: τον ιδεολογικό φενακισμό. Αλλά η αλήθεια του, λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, μπορεί να θεωρηθεί ότι επιβλήθηκε.

Η έννοια της ανάπτυξης καθόρισε τον 20ό αιώνα. Η έννοια της έλλειψης θα καθορίσει τον 21ο αιώνα. Τόσο ως έννοια όσο και ως όρος, η έλλειψη έχει διαποτίσει τον πολιτικό λόγο και διαμορφώνει τον τρόπο που ερμηνεύουμε την οικονομία και το περιβάλλον. Η έλλειψη δεν είναι απλώς το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης των διαθέσιμων πόρων· εξάλλου, κάθε τεχνολογική καινοτομία προκαλεί νέες ελλείψεις.

Η Καλλιτεχνική δημιουργία ως μέθοδος είναι ένας πρακτικός οδηγός για ερευνητές που επιθυμούν να εμβαθύνουν σε ζητήματα στα οποία οι παραδοσιακές μέθοδοι έρευνας αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις. Η Patricia Leavy παρουσιάζει τους οκτώ τομείς των καλλιτεχνικών ερευνητικών πρακτικών: την αφηγηματική διερεύνηση, την έρευνα μέσω της μυθοπλασίας, την ποίηση, τη μουσική, τον χορό, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες. Σε κάθε κεφάλαιο παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά του εκάστοτε είδους τέχνης και οι μεθοδολογικές δυνατότητες που προσφέρονται για κοινωνική έρευνα.

Η μορφή του χώρου επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουμε, ακούμε και προσεγγίζουμε τους άλλους ανθρώπους. Άλλοτε ο χώρος μας φέρνει πιο «κοντά» και άλλοτε πιο "μακριά", αλλάζοντας τις μεταξύ μας αποστάσεις, όχι στην απόλυτη τους διάσταση, αλλά ως προς τις δυνατότητες που έχουν οι φωνές, τα βλέμματα και οι κινήσεις μας να διευκολύνονται ή να δυσχεραίνονται.

Το 1944 ο Φρανσουά Λε Λιονναί συλλαμβάνεται και οδηγείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ντόρα-Μιττελμπάου, στη Γερμανία. Ακόμη κι εκεί, όμως, συνεχίζει την αντίσταση που είχε ξεκινήσει στο Παρίσι, σαμποτάροντας την κατασκευή των συστημάτων κατεύθυνσης των πυραύλων V2, εργασία που του αναθέτουν λόγω της ιδιότητάς του ως μαθηματικού και χημικού μηχανικού. Όμως αυτός δεν είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο αντιστέκεται και επιβιώνει μέσα στη φρίκη του στρατοπέδου.

Ο Πέτρος της εικόνας (για τους πολλούς)...
Ο Πέτρος των λέξεων (για τους υποψιασμένους).
Ο Πέτρος όσων διαβάζουν τα κείμενά του -όταν αποφασίζει να γράψει- ή είχαν την τύχη να τον ακούσουν στο ραδιόφωνο με αυτή τη βραχνή, καπνισμένη φωνή που, όταν ξεθαρρεύει, κάνει μακροβούτια στη συγκίνηση και ανασύρει θησαυρούς - προσωπικούς, συλλογικούς, πολύτιμους.
Ο Πέτρος του αισθήματος (για τους τυχερούς)...

Στην ανα χείρας δοκιμή επιχειρείται η μελέτη όψεων της συντήρησης ξύλινου τεχνουργήματος θέτοντας διαρκώς ερωτήματα, τα οποία αφορούν τόσο τη σκεπτέα κρίση του συντηρητή όσο και τη διαλεκτική, που αναπτύσσει με τη σχετική βιβλιογραφία. Κατ'αυτόν τον τρόπο, δομείται μια κριτική πρόταση, η οποία περιλαμβάνει τόσο τα στάδια της συντήρησης όσο και τη διαχείριση των υλικών και των μεθόδων, ακολουθώντας τον κείμενο διάλογο της βιβλιογραφίας. Τελικός κριτής της ανωτέρω δοκιμής καθίσταται ο αναγνώστης προτείνοντας επιμέρους συζητήσεις για τους ερευνητικούς ορίζοντες των έργων τέχνης.

Αποτέλεσμα δεκαετούς έρευνας, διαβασμάτων, συζητήσεων και διδασκαλίας, το βιβλίο αυτό ασχολείται με τα κείμενα που γράφτηκαν για τη φωτογραφία στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Εξετάζει πώς αντιμετωπίζουν τις φωτογραφικές εικόνες ως αντικείμενα που μέσω της μορφής τους παραπέμπουν σε κάτι πολύ πέρα από αυτά: σε αξίες, νοήματα και συναισθήματα που θα έπρεπε να αφορούν όλους τους ανθρώπους.

Η Ρένα Κοσσέρη πριν αποφασίσει να αποσυρθεί από τη δημοσιότητα της γραφής, στερώντας τις σελίδες του περιοδικού Σημειώσεις από την πολύτιμη παρουσία της, είχε ήδη αφήσει το αποτύπωμα της σκέψης της σε μία σειρά δοκιμίων για τον Αρτώ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τόμας Μάν κ.ά.

Το βιβλίο διαπραγματεύεται τη θέση κάθε είδους πειραματικής μουσικής με την καπιταλιστική διαμεσολάβηση. Μέσω μιας σειράς δοκιμίων από καλλιτέχνες όπως ο Bruce Russell, o Εddie Prevost, ο Mattin, η Nina Power κ.α. το βιβλίο παραθέτει προβληματισμούς για τη θέση του πειραματισμού στην μεταπολεμική εποχή. Τα κείμενα κινούνται μεταξύ μιας παιχνιδιάρικης διάθεσης, κατάθεσης προσωπικών εμπειριών και της μεθοδολογικής προσέγγισης της σύγχρονης πειραματικής μουσικής. Έρχονται να φωνάξουν πως τα είδη της μουσικής δεν έχουν πλέον καμία σημασία και πως ο κάθε είδους πειραματισμός μας αφορά.