Ο Εμφύλιος, η Μακρόνησος, ένας ασύμβατος έρωτας, μια παρέα άσπονδων «φίλων» κι ένας ελληνοαμερικανός αναλυτής που φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας συνθέτουν το τραγικό παζλ της ταραγμένης εκείνης εποχής που ακόμη στοιχειώνει το παρόν μας...
..τη λένε Ολυμπιακάρα
Πώς ήρθε και γιατί έφυγε ο Μαγυάρος δάσκαλος που αναγέννησε τον Θρύλο;
Τα πρόσωπα και τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, σε μια ζοφερή εποχή που σημάδεψε ανεξίτηλα τη χώρα μας.
Ο μεγάλος Ούγγρος προπονητής ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1965 και έφυγε τον Δεκέμβριο του 1967. Στο σύντομο αυτό διάστημα πρόλαβε να αναμορφώσει τον Ολυμπιακό και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Θρύλους του.
Έχω να σας πω πολλά γι' αυτό ακούστε με καλά! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Είχα έναν Γάτο Κλόουν
που τον έλεγαν Μαλόουν
Όμως η Μαμά μου Θέλει
να Τον λέει Αριστοτέλη [...] (Από την έκδοση)
"Στην πλατεία δεν μπορείς να σεργιανίσεις, αισθάνεσαι περίεργα. Πληθώρα κόσμου και γνωστός κανένας. Τους αφάνισε όλους η μεταδημότευση, η ξενιτιά, η φυλακή και το φρενοκομείο."
Ο Μάρτον Μπούκοβι ήρθε στον Ολυμπιακό τον Ιούνιο του 1965. Εγώ τον έφερα με το αεροπλάνο από την Ουγγαρία στο Χασάνι (στο Ελληνικό). Εγώ πάλι τον αποχαιρέτησα στο σταθμό Λαρίσης, όταν έφυγε με το τρένο για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ως άνθρωπος και τεχνικός ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Τα συστήματα που είχε επεξεργαστεί τότε είναι αυτά που, με μικρές παραλλαγές, χρησιμοποιούν σήμερα οι προπονητές διεθνώς. (. . .) Το όνειρό του ήταν να κάνει τον Ολυμπιακό ομάδα που να στέκεται επάξια στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Όλη τη νύχτα το κελί του πατρώνου Γκαϊτατζή θα γίνει ο τόπος όπου θα ανακληθεί το παρελθόν. Είναι γνωστοί από παλιά με τον Δικαστή, από τα μέρη της Ανατολής και τον Βράχο του Γραίγου. Παλιές έχθρες, κοινές αγάπες κι όλοι οι γόρδιοι δεσμοί που τους κρατούν πρέπει με κάθε τρόπο να λυθούν ανάμεσά τους, για να βρει με το ξημέρωμα η φυλακή το νέο καίσαρά της. Ο Δικαστής θα χαθεί πίσω, σε άγνωστες πτυχές της ιστορίας του τόπου του και της οικογένειάς του, τότε που οι δικοί του ήταν σκριβέλοι των Καταλούνα στην κάθοδό τους στο νότο.
Το είπαμε, πάσχαν όλοι οι Κολωνιώτες από αυτήν, όλα τα παιδιά του Οιδίποδα, μούργοι και νοικοκυραίοι, αχαμνοί και τρανοί και τη μεταδίδαν και στους επισκέπτες. Εκεί που τους έβλεπες εργώδεις, αεικίνητους, παθιασμένους να συζητούν για δουλειές, για πολιτική, για ποδόσφαιρο και βόλεϊ και να σχεδιάζουν το επόμενο προσεκτικό βήμα προς τη νίκη, εκεί την αμόλαγε κάποιος, «πωπώ, ένα ούζο, μπερεκέτι» ή «πιάσε έναν κεφτέ, Βαγγέλη» ή «ο Γώγος έφερε καϊναρίσιο, άντε γεια μας».
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ανήκει στη σειρά «Ελληνικά Σενάρια», που η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Αιγόκερως» παρουσιάζουν στο κοινό που έχει ενδιαφέρον για τον ελληνικό κινηματογράφο, θέλοντας να εξοικειώσουν τον αναγνώστη με αυτόν τον σχετικά παραγνωρισμένο τομέα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. (. . .)
