"Ο Αμέλιος, μοναχικός φιλόσοφος, κάποιο ανοιξιάτικο πρωινό και ενώ καθόταν στη σκιά με τα βιβλία του και διάβαζε στο εξοχικό του σπίτι, συνεπαρμένος οπό το κελάηδημα των πουλιών στην ύπαιθρο, άρχισε σταδιακά να αφουγκράζεται και να στοχάζεται, ώσπου στο τέλος παράτησε την ανάγνωση, πήρε στο χέρι τη γραφίδα και επί τόπου έγραψε τα ακόλουθα: Τα πουλιά είναι από τη φύση τους τα ευτυχέστερα πλάσματα του κόσμου.

«Καθώς όμως θέλω να προσφέρω παρηγοριά στην καρδιά μου και ούτε ξέρω ούτε μπορώ να το πράξω με κανέναν άλλο τρόπο, έγραψα τούτες τις αράδες που θα μου επιτρέψουν να εξερευνήσω τα βάθη του έρωτα και να θυμάμαι πάντα με τη μεγαλύτερη ακρίβεια πώς αυτό το βασανιστικό πάθος εισχώρησε για πρώτη φορά στη ψυχή μου.» Το αυτοβιογραφικό κείμενο του Giacomo Leopardi αποκαλύπτει την αφηγηματική του δεινότητα πάνω στην πρώτη του επαφή με τον έρωτα.

Μια δίγλωσση έκδοση ποιημάτων του Τζιακόμο Λεοπάρντι σε μετάφραση Λένας Καλλέργη. 

Απόσπασμα από το βιβλίο

Το τραγούδι του κοριτσιού 

Τραγούδι επίμονο, μικρής κοπέλας 
Έρχεσαι από κλειστό δωμάτιο και πλανιέσαι 
Στους ήσυχους δρόμους γιατί - μου ακούγεσαι 
Τόσο θλιμμένο; Γιατί μου σφίγγεις τόσο την καρδιά 
Και φέρνεις δάκρυα στα μάτια; 
Είσαι όμως πρόσχαρο, μια γιορτινή φωνή 
Για την ελπίδα. Κάθε σου νότα αντηχεί αναμονή. 
Ας είσαι χαρωπό στα αυτιά μου μοιάζεις θρήνος 
Κι ο οίκτος τρυπάει την ψυχή μου.